Schwalm en Elmpter Bruch
De Schwalm is een 46 km lange rivier. Ze ontspringt bij Wegberg en mondt uit in de Maas bij Roermond in Nederland. In de Middeleeuwen werden 33 watermolens geëxploiteerd op de Schwalm en zijn zijrivieren. Naast het malen van graan was het persen van koolzaadolie van groot economisch belang voor de regio. Dit resulteerde in molenstuwdammen en stuwen, die de ecologie van de rivier aantastten. Aan de Duitse kant werd bijna de hele loop van de rivier rechtgetrokken en doorsneden met afwateringssloten om grasland en akkerland te creëren.

De landbouwgebieden van de Tackenbenden zijn hier een voorbeeld van. Slechts 65 hectare van het oorspronkelijke veen- en moeraslandschap, het huidige kerngebied van de Elmpter Schwalmbruchs, werd in 1941 gered van intensief land- en bosbouwgebruik door het onder bescherming te stellen. Tegenwoordig wordt de passeerbaarheid van de rivier hersteld door renaturalisatie en de bouw van vistrappen om het zelfreinigend vermogen te versterken en de leefomstandigheden voor vissen en andere dieren te verbeteren. De terugkeer van de bever is een indicatie van de effectiviteit van de maatregelen.

Betekenis van het beschermde gebied
Het natuurreservaat Elmpter Schwalmbruch is van buitengewoon en supraregionaal belang voor de instandhouding van biotopen en soorten. Zeldzame droge en natte heide, hoogveen en de enige jeneverbesheide op zure bodem aan de linker Rijnoever zijn hier bewaard gebleven. Het natuur- en FFH-gebied Elmpter Schwalmbruch beslaat nu een oppervlakte van 296 hectare. Het is van bijzonder belang voor het cultuurlandschap.
De heidegebieden zijn overblijfselen van de middeleeuwse overbegrazing van het zandlandschap. Vooral de opstanden van de jeneverbesheide, een historisch "weidekruid", worden beschouwd als de laatste exemplaren aan de Nederrijn. De (Tacken-) Benden zijn het resultaat van vroegere bosbouw en landbouw.