De Süchtelner Höhenrunde is zeer afwisselend. Naast de prachtige uitzichten op het omringende cultuurlandschap is ook het prachtige boslandschap het vermelden waard. Talrijke oude bomen verrijken het pad. Er is ook een kapel, een wildreservaat en een klimbos.
Een kiosk die twee keer per week open is en af en toe een café maken de wandeling nog mooier.
Op de Süchtelner-Höhenrunde leer je een geologisch spannend gebied kennen. De rondwandeling voert door een afwisselend bosgebied met enkele stijgende en dalende stukken. De weilanden met landbouwgrond bieden een contrast met weidse uitzichten over het landschap. Het wildreservaat is niet alleen een attractie voor jonge bezoekers. Naast de gevarieerde natuur komt het hoogteparcours ook langs interessante culturele en historische monumenten.
Het eerste deel van het hoogteparcours voert langs verschillende bezienswaardigheden. Bij het passeren van het waterreservoir uit 1907 springt een gedenkkruis van basaltlava aan de rand van het pad in het oog. Van daaruit kan de Irmgardiskapel al in de verte worden herkend. Als je er eenmaal bent, kun je gebruikmaken van een van de vele zitmogelijkheden en je vergapen aan de kapel.
Als je bij de bron Irmgardisquelle het iets lager gelegen bospad volgt, loopt de route afwisselend door bos en kleine open plekken. De rest van de route loopt door het open agrarische landschap, een afwisseling van het dichte bos. Rustplaatsen aan de rand van het bos met uitzicht in de verte nodigen uit tot een korte pauze.
Nadat je het bos weer bent ingegaan, leidt de rondwandeling langs het wildreservaat naar de parkeerplaats met aangrenzende minigolfbaan. Het volgende deel gaat gepaard met lichte stijgingen en dalingen en leidt door dicht bos terug naar het beginpunt.
De Süchtelner Höhen strekken zich uit over een lengte van ongeveer 22 kilometer van zuidoost naar noordwest door het district Viersen. De hoogste top bereikt 87 meter boven zeeniveau. De heuvelrug is gevormd door tektonische processen van een breuk. De breukranden van de Venlose en Krefeldse vlaktes schuren tegen elkaar en bollen de Süchtelner Hoogvlakte op. Aan de westelijke rand van de bergkam zakt het gebied door breukdalen, waardoor de zee in het Tertiair, zo'n 30 miljoen jaar geleden, kon oprukken en fijn zand en klei achterliet. Een van die erfenissen is het vormzand. Dit was vroeger een belangrijke grondstof voor gieterijen en werd daarom lange tijd gedolven in het gebied rond de Süchtelner Höhen.
Waterreservoir in art-nouveaustijl
Met zijn sierlijk versierde gevel ziet de ondergrondse watertank van 400 kubieke meter er niet uit als een gebouw dat in de eerste plaats voor zijn functionaliteit werd gebouwd. De tank werd in 1907 gebouwd als onderdeel van de uitbreiding van het watervoorzieningssysteem van Viersen en was in gebruik tot 1969. De voorkant is versierd met motieven van watergerelateerde flora en fauna. Opvallend zijn de roggenkoppen en vinnen. De achteraf ingebouwde metalen deur lijkt een beetje op te vallen naast deze kunst.
Irmgardiskapel op de Heiligenberg
Een prachtige laan met oude bomen leidt naar de Irmgardiskapel in het bos. Tot op de dag van vandaag hangen er veel legendes rond de heilige Irmgardis. Ze zou in de 11e eeuw als kluizenares op de Süchtelner Hoogvlakte hebben geleefd. Haar vader was graaf Dietrich, die in Haus Aspel bij Rees woonde. Na de dood van haar ouders deed Irmgardis afstand van alle aardse rijkdom en trok zich terug in de eenzaamheid in Süchteln om God te dienen.
De huidige kapel werd gebouwd in 1664, maar de eerste vermelding van de kapel op de Heiligenberg dateert uit de 15e eeuw. In haar lange geschiedenis kregen bezoekers van de kapel meerdere keren de plenaire aflaat. Dit was een van de redenen waarom de kapel buiten de grenzen van Viersen bekend stond als bedevaartsoord. De eeuwenoude traditie van bedevaarten naar de kapel wordt vandaag de dag nog steeds beoefend. Talloze gelovigen komen elk jaar naar de kapel op de Heiligenberg om het Octaaf van Irmgardis te vieren.
De heuveltoppen van de Süchtelner Höhen zijn overwegend bedekt met zeer oud rood beukenbos. De bosopstanden zijn 200 jaar en ouder en werden ook lange tijd commercieel gebruikt.
De dikste takken van de zogenaamde knotbeuken zijn verwijderd. De jongere en dunnere takken groeien terug en de boom kan regenereren door een bepaald snoeiritme over meerdere jaren. Af en toe werden ook jonge flexibele scheuten in de grond gelaten. Deze wortelden en nieuwe beukenbomen, lemmas genaamd, groeiden rond de moederboom. De beuken, waarvan sommige erg oud zijn met een hoog percentage dood hout, vormen een habitat voor talrijke dieren zoals holenduiven, spechten en vleermuizen. Er staan ook eiken, berken, esdoorns, dennen en sparren langs de hoogten. Door de stormen van de afgelopen jaren zijn vooral de sparren met ondiepe wortels omgevallen. Op veel plaatsen worden herbebossingsmaatregelen uitgevoerd met loofbomen die beter zijn aangepast aan de nieuwe klimaatomstandigheden, vooral in het gebied van het wildreservaat.
Aan zonnige bosranden vind je vogelkersen en af en toe een loquat. Deze laatste werden ooit geïntroduceerd door de Romeinen. De vrucht werd gebruikt om in de winter aan de vitaminebehoefte te voldoen. De mooie vijfbladige loquatbloesem is nog steeds te vinden op de wapenschilden van enkele van de voormalige Geldriaanse bezittingen aan de Nederrijn. Bijvoorbeeld in het oude wapen van de stad Viersen, waar een witte mispelbloesem is afgebeeld naast de Geldriaanse leeuw met twee staarten. Sinds 1970 sieren drie zilveren mispelbloesems op een blauwe achtergrond het wapen van de stad Viersen.
Iets onder de heuvelrug neemt de akkerbouw toe. Naast reeën, wilde zwijnen en klein wild leven er in de Süchtelner Höhen verschillende vogelsoorten, die zich afhankelijk van het seizoen laten horen.
Aankomst bij de halte Süchteln Höhen, Viersen, vanaf daar 300 m te voet naar de parkeerplaats bij het sportpark Süchtelner Höhen
Bushalte voor de route: "Süchteln Höhen, Viersen
Navigatieadres: Parkeerplaats bij het sportpark Süchtelner Höhen, Hindenburgstraße 101, 41749 Viersen